1مقدمه: عفونت کاندیدیایی واژینال، منجر به اختلال در عملکرد جنسی زوجین می گردد. عملکرد جنسی بخش مهمی از سلامت و بخش جدایی ناپذیر از زندگی هر فرد می باشد. فاکتورهای روانشناختی زیادی بر عملکرد جنسی تاثیرگذاراست که یکی از این عوامل خودپنداره می باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف "تعیین ارتباط خودپنداره جنسی با واژینیت کاندیدیایی" انجام گرفت. روش کار: این مطالعه توصیفی-مقطعی بر روی 300 زن متاهل 18 تا 45 سال و مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهرستان نیشابور در سال  1398انجام شد. روش نمونه گیری به روش در دسترس بود. ابزار پژوهش پرسشنامه چند وجهی خودپنداره جنسی (MSSCQ) و پرسشنامه علایم بیماری ولوواژینیت کاندیدیایی بود. نتایج با نرم افزار spss نسخه 16 و آزمونهای آماری اسپیرمن و رگرسیون تحلیل شد. یافته ها: در بررسی حاصل از بررسی داده ها، میانگین سن زنان شرکت کننده در مطالعه 35.55±5.47 سال، میانگین نمره خودپنداره جنسی مثبت 115.22±28.33، میانگین نمره خودپنداره جنسی منفی 58.25±6.18 و نمره علایم ولوواژینیت کاندیدیایی 9.83±1.62 بود. بررسی داده ها با آزمون اسپیرمن نشان داد بین خودپنداره جنسی مثبت با نمره کاندیدیازیس ارتباط معنی دار معکوس(p=0.003) و بین خودپنداره جنسی منفی با نمره کاندیدیازیس ارتباط معنی دار مثبتی (p=0.005) وجود دارد. همچنین ارتباط معناداری بین نمره کاندیدیازیس با متغیرهای دموگرافیک مشاهده نشد p0.05 نتیجه گیری: خودپنداره جنسی با واژینیت کاندیدیایی مرتبط است؛ که با درمان صحیح و به موقع واژینیت کاندیدیایی، سبب افزایش خودپنداره جنسی مثبت می شود. که در نهایت منجر به رضایت زناشویی  و استحکام بنیان خانواده ها خواهد شد.

زمینه و هدف: تخمین زده می شود %75 زنان در طول عمر خود حداقل یک بار ولووواژینیت کاندیدیایی را تجربه می کنند و در حدود %5 زنان دچار عفونت عود کننده می شوند. از عوامل مستعد کننده این بیماری دیابت قندی است. هدف از این مطالعه وجود اختلال در متابولیسم گلوکز در زنان غیر دیابتیک مبتلا به کاندیدیازیس واژینال عود کننده بود.روش کار: این مطالعه مورد - شاهدی بر روی 32 بیمار مبتلا به ولوواژینیت کاندیدیایی عود کننده به عنوان گروه مورد و 30 بیماری که سابقه واژینیت کاندیدیایی در عرض یک سال گذشته نداشته و به علل دیگری غیر از واژینیت کاندیدیایی به درمانگاه مراجعه کرده بودند به عنوان گروه شاهد انجام شد. گروه مورد از بیمارانی انتخاب شدند که سابقه سه بار مراجعه به درمانگاه زنان در عرض یک سال گذشته داشتند و با تشخیص واژینیت کاندیدیایی تحت درمان با داروهای ضد قارچی قرار گرفته و سابقه حداقل یک کشت مثبت برای کاندیدا داشتند. در هر دو گروه آزمون تحمل گلوکز با 75 گرم گلوکز انجام گرفت. نتایج حاصل با آزمون تی و مجذور کای تحلیل شدند.یافته ها: زنان مبتلا  به واژینیت کاندیدیایی عود کننده، شاخص توده بدن بیشتری نسبت به گروه شاهد داشتند 23.4) در مقایسه با (21.5 (p=0.001). دیابت آشکار یا مخفی در گروه بیمار بیشتر از گروه کنترل نبود. ولی تعداد نسبتا زیادی از آنها حداقل یک معیار گلوکز بالای %95 داشتند (p=0.015). سطح گلوکز ناشتای پلاسما و همچنین سطوح گلوکز پلاسما در دقایق 30 و 60 بعد از خوردن 75 گرم گلوکز به ترتیب در گروه مورد به طور معنی داری بیشتر از گروه شاهد بود (p<0.05). خوردن 75 گرم گلوکز منجر به افزایش %15.8 در سطح گلوکز سرم در گروه مورد در مقایسه با گروه شاهد شد. نتیجه گیری: آزمون تحمل گلوکز در بیماران مبتلا به واژینیت کاندیدیایی عود کننده به صورت خفیفی مختل شد. غلظت پلاسمایی گلوکز در عرض 2 ساعت بعد از خوردن 75 گرم گلوکز افزایش یافت اگر چه مقادیر به دست آمده در محدوده دیابت مخفی نبود ولی بیانگر اهمیت آزمون تحمل گلوکز در زنان مبتلا به واژینیت کاندیدیایی عود کننده است.

زمینه: واژینیت کاندیدایی دومین عفونت شایع واژن می باشد. از عصاره های گیاهان مختلفی جهت درمان آن استفاده شده است . آویشن شیرازی (زاتاریا مولتی فلورابویس) یکی از گیاهان گونه آویشن است. تحقیقات نشان داده که گیاه آویشن خاصیت ضد قارچی هم در آزمایشگاه و هم در بالین دارد. طب سنتی نیز استفاده از آویشن را در درمان عفونت قارچی واژن توصیه می کند.مواد و روش ها: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی از نوع دوسوکور می باشد، که با هدف مقایسه تاثیر کرم گیاهی آویشن با کرم کلوتریمازول در درمان واژینیت کاندیدایی انجام شد. تعداد نمونه 73 نفر (35 نفردر گروه آویشن و 38 نفردر گروه کلوتریمازول) بود. کرم واژینال آویشن پس از عصاره گیری و تعیین MIC یا حداقل غلظت مهارکنندگی رشد قارچ، با غلظت 1 درصد ساخته شد. جهت کسب اطلاعات، از فرم اطلاعاتی و برگه ثبت مشاهدات استفاده شده است. نمونه ها به طور تصادفی به دو گروه درمانی آویشن و کلوتریمازول تقسیم شدند. کرم ها به مدت یک هفته و شبانه یک اپلیکاتور هنگام خواب مصرف می شدند. پس از اتمام درمان معاینه و آزمایشات انجام می گرفت.یافته ها: بهبود علایم بالینی پس ازدرمان در گروه آویشن در مقایسه با کلوتریمازول تفاوت معنی دار آماری نداشت. در گروه آویشن بهبودی کامل 54.3 درصد و در گروه کلوتریمازول 47.4 درصد بود.نتیجه گیری: بهبودی علایم بالینی ترشح، خارش، ادم، اریتم، سوزش ادرار و دیس پارونی در هر دو گروه پس از درمان مشاهده شد. بنابراین کرم گیاهی واژینال آویشن به اندازه کرم کلوتریمازول در درمان واژینیت کاندیدایی موثر بود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

زمینه و هدف: کاندیدا آلبیکنس یکی از شایع ترین علل واژینیت و از مهم ترین دلایل مراجعه زنان به مراکز بهداشتی درمانی می باشد. هدف این مطالعه تعیین میزان اپیدمی واژینیت کاندیدایی ناشی از کاندیدا آلبیکنس در زنان شهرستان کازرون است. روش کار: این مطالعه مقطعی درسال 1396 برروی150 نمونه ارجاع شده به آزمایشگاه بوده و هیچگونه تماسی با بیماران صورت نگرفته است. نمونه های مدنظربه کمک سوآپ ازترشحات واژینال بیماران اخذ شده وبلافاصله به محیط کشت نیکرسون (Nickerson)انتقال یافت. تشخیص گونه های کاندیدا آلبیکنس با روش لوله زایا و مورفولوژی ماکروسکوپی و میکروسکوپی بود. توانایی شناسایی کاندیدا آلبیکنس با محیط کروم آگار 5/92 %، تولید لوله زایا 5/94 %، محیط نیکرسون 5/%96، کشت در 37-45 درجه سانتی گراد 87 % و کیت تجاری RapID5/%92 گزارش گردید. تجزیه و تحلیل های تک متغیره برای متغیرهای کیفی از آزمون های مجذورکای و فیشر و برای متغیرهای کمی از آزمون t مستقل و Mann-Whitney استفاده شد. نتایج: یافته های حاصل نشان دادکه میزان شیوع عفونت قارچی مورد آزمایش 41نفر (33/27 %) آلوده به کاندیدا آلبیکنس بودند. میانگین و انحراف معیار سنی نمونه های مورد بررسی 8-6 ±,29-28سال و درصدشیوع عفونت کاندیدا آلبیکنس 33/0±, 27 % مشاهده شد. حساسیت جدایه های کاندیدا آلبیکنس باروش انتشار دیسک، نسبت به داروهای ضد قارچی فلوکونازول 58%، کتوکونازول 62%، کلوتریمازول 70%، آمفوتریسین B96%، نیستاتین100%و فلوسیتوزین 100% مقاومت مشاهده شد. نتیجه گیری: در این مطالعه شیوع کاندیدیازیس بر اساس کشت مثبت کاندیدا در ترشحات واژن با افزایش چشمگیری روبروست و در گروه هایی از زنان با عوامل خطر نظیر دیابت، مصرف آنتی بیوتیک و کورتیکواستروییدها بیشتر بود. دانستن این عوامل خطر می تواند در تشخیص و درمان زنان مبتلا، کمک کننده باشد.

واژینیت ها شایع ترین بیماری زنان است که با توجه به عوارض شناخته شده عدم درمان یا درمان ناصحیح آن و با توجه به تناقضاتی که در مورد روش های مختلف تشخیص وجود داشته، به منظور تعیین قدرت تشخیص بالینی همچنین روشهای سریع آزمایشگاهی شامل: لام مرطوب، لام مستقیم و معیار  amselدر تشخیص انواع شایع واژینیت (کاندیدیایی- تریکومونایی- باکتریایی) این تحقیق در افراد علامت دار مراجعه کننده به درمانگاه ها زنان بیمارستان طالقانی طی سال 1377 انجام گرفت. پژوهش حاضر، به روش کارآزمایی بالینی بر روی 106 خانم مبتلا به واژینیت انجام پذیرفت. ابتدا تشخیص بالینی بر مبنای علایم و شکایت و مشاهده و معاینه در بیماران واجد شرایط انجام گرفت و سپس نمونه گیری از ترشح واژن جهت بررسی pH واژن، Whifftest، لام مرطوب، دید مستقیم و کشت انجام پذیرفت. در این تحقیق 23 درصد (24 نفر) بر مبنای کشت و 71 درصد (76 نفر) با معاینات بالینی (بدون مطالعات میکروسکوپی و کشت)، مبتلا به واژینیت اعلام گردیدند(P<0.0001) . میزان حساسیت روش های تشخیص بالینی 79 درصد، اختصاصی بودن 31 درصد، ارزش پیش بینی مثبت آن 26 درصد و ارزش پیش بینی منفی آن 83 درصد بوده است. به نظر می رسد روش تشخیص متداول در درمانگاه های زنان که تنها بر مبنای علایم و شکایات بیماران انجام می پذیرد، نمی تواند روش قابل اعتمادی در تشخیص قطعی باشد و یافته های بالینی فقط شک به بیماری را مطرح می سازد.

به منظور بررسی اثر قرص های پیشگیری از بارداری LD  (Low dose) به عنوان عامل خطر ساز در ایجاد واژینیت کاندیدیایی، یک مطالعه نیمه تجربی مقطعی بر روی 180 خانم مراجعه کننده به بیمارستانها و واحدهای بهداشتی درمانی تابع دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران به مدت یک سال انجام شد. در این راستا و در جهت تامین اهداف تحقیق، بیماران به دو گروه تقسیم شدند، گروه اول شامل بیمارانی که (LD) OCP را حداقل به مدت 3 ماه قبل از شروع مطالعه بعنوان روش انتخابی پیشگیری از بارداری قرص های مصرف می کردند، و گروه دوم شامل بیمارانی بودند که سایر روشهای جلوگیری از بارداری از جمله روشهای طبیعی، منقطع، بستن لوله، یا وازکتومی را انتخاب کرده و در خلال 3 ماه قبل از شروع مطالعه هیچگونه مواد هورمونی (استروژن- پروژسترون) استفاده نکرده بودند. کلیه عوامل دموگرافیک مثل سن و شغل و عوامل مستعد کننده ای که به نظر می رسید در ابتلا به واژینیت کاندیدیایی موثر باشد، مثل BMI و تعداد مقاربت، در دو گروه مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. آنالیز نتایج، اختلاف معنی داری در نشانه ها و علائم بیماری، کشت، آزمایشات میکروسکوپی و نتایج germ tube بین گروه مصرف کننده (LD) OCP  و کنترل نشان نداد. میزان بروز کلونیزاسیون در گروه مورد و کنترل به ترتیب 10 درصد و 15.6 درصد و میزان بروز واژینیت 20 % در گروه مورد و 25.6 % در گروه کنترل بود.

مقدمه: اخیراً گزارشاتی در مورد اثرات ضدقارچی و ضدمیکروبی گیاه مرزه کوهی بختیاری ارائه شده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر کرم واژینال کلوتریمازول به همراه مرزه کوهی بختیاری با کرم کلوتریمازول در درمان واژینیت کاندیدیایی انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور، در سال 1395 بر روی 80 زن سنین باروری مراجعه کننده به بیمارستان هاجر شهرکرد انجام شد. افراد در دو گروه دریافت کننده کرم واژینال کلوتریمازول و کرم واژینال کلوتریمازول به همراه مرزه قرار گرفتند. علائم و نشانه های بالینی و آزمایشگاهی در ابتدای مطالعه و پس از درمان توسط پرسشنامه و فرم مشاهده ثبت گردید. درمان در هر دو گروه به مدت 7 روز انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمون­ های تی مستقل، کای اسکوئر، آزمون مقادیر تکراری و تی زوجی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در این مطالعه، میزان ترشح واژینال (0001/0>p)، میزان سوزش ادرار (014/0=p) و همچنین میزان خارش واژینال (048/0=p) در گروه کلوتریمازول به همراه مرزه نسبت به گروه کلوتریمازول به طور معنی داری کمتر بود. تفاوت معناداری در میزان قرمزی ولو و واژن (108/0=p) و همچنین میزان مقاربت دردناک (118/0=p) در دو گروه مشاهده نشد. همچنین ارتباط معناداری بین میزان عود و گروه های مورد مطالعه وجود نداشت (130/0=p). نتیجه گیری: اثرات درمانی کرم واژینال کلوتریمازول به همراه مرزه نه تنها مشابه کرم کلوتریمازول می باشد، بلکه در بهبود علائم واژینیت کاندیدایی اثربخشی بیشتری دارد. بنابراین استفاده از این فرآورده را می توان برای درمان عفونت کاندیدایی پیشنهاد نمود.

زمینه و هدف: واژینیت کاندیدیایی شایع ترین واژینیت در خانم ها ومعمولا به علت کاندیدا آلبیکنس است. دوره های واژینیت از نظر علل، علایم، پاسخ به درمان ومیزان عود متغیر هستند. با توجه به شیوع بالای این نوع واژینیت و علایم متغیر آن، درمان با فلوکونازول در بیماران مبتلا به کمپلیکه آن بررسی شد. روش بررسی: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی بدون کنترل دارونما می باشد. جامعه مورد مطالعه، بیماران 65-18 ساله مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان آرش با علایم واژینیت کاندیدیایی می باشند. تاثیر درمان با دوز منفرد ویا مکرر فلوکونازول 150 میلی گرم خوراکی بررسی شد.یافته ها: شدت علایم در دو گروه از بیماران درمان شده با پروتکل های مختلف، تفاوت معنی داریاز لحاظ آماری نشان نداد. ارزیابی پاسخ بالینی و میکولوژیک به درمان نشان داد که بییماران مبتلا به بیماری شدید که با Sequential Dose فلوکونازول درمان شدها اند، وضعیت بهتری نسبت به زیر گروه دیگر دارند. اختلاف بین شدت بیماری و غراوانی پاسخ مثبت به درمان در کشت در بیماران مبتلا به بیماری راجعه از لحاظ آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری: ولوو واژینیت های راجعه با شدت ملایم تا متوسط به درمان با دوز منفرد فلوکونازول در مدتی کوتاه پاسخ مناسبی می دهند. میزان بالای کشت مثبت واژینال در روز 35 در تمامی زیر گروه ها، بار دیگر محدودیت فلوکونازول و سایر داروهای آزول را به عنوان یک داروی Fungistatic تایید نمود. این موضوع نیز ضرورت دستیابی به نوعی داروی ضد قارچ را با خصوصیت کشندگی قارچ آشکار می نماید.